SOWA OPAC : Gminna Biblioteka Publiczna i Centrum Kultury w Dopiewie

2 wyniki

Książka

W koszyku

oceń

(Seria Reporterska Wydawnictwa Poznańskiego)

Autor

Pajączkowska Agnieszka (1986- ) Zbroja Aleksandra

Forma i typ

Książki Literatura faktu, eseje, publicystyka

Temat

Kobieta wiejska Wsie Województwo mazowieckie (1999- )

Gatunek

Reportaż problemowy

Dziedzina i ujęcie

Socjologia i społeczeństwo

Kalina uważa, że facetowi więcej wolno. Bochenek tęskni za PGR-em. Stefania nigdy nie była w Warszawie, Gosia chce stamtąd wrócić. Chrześnica Iwony jest lesbijką, Marta była na czarnym proteście, a Dorota wysłuchuje żartów o swojej bezdzietności. Wiola nie zna nikogo, kto powiedziałby „nie wierzę w Boga”, a Piotrowska zdradza, co słyszy w konfesjonale. Autorki ruszają z Warszawy i okrążają województwo mazowieckie, rozmawiając po drodze z rolniczkami, gospodyniami, sklepowymi, przedsiębiorczyniami, bezrobotnymi. Na ławeczkach, podwórkach, gankach, przy kuchennych stołach, słuchają opowieści o życiu w miejscach, skąd młodzież wyjeżdża do szkół, a mężczyźni na zarobek, gdzie starsze pokolenie umiera, a młode często już nie wraca. To próba oddania głosu tym, które pozostają niewidoczne i niesłyszane. Wieś przemawia na ogół co najwyżej głosem rolnika szukającego żony, polityka PSL-u lub wójta i księdza z popularnego serialu. A co z kobietami? [Wydawnictwo, 2019]

dostępna do wypożyczenia

1 placówka posiada w zbiorach tę pozycję. Rozwiń informację, by zobaczyć szczegóły.

Wypożyczalnia Dąbrówka

Są egzemplarze dostępne do wypożyczenia: sygn. 82-92 (1 egz.)

Książka

W koszyku

oceń

Mireczek : patoopowieść o moim ojcu / Aleksandra Zbroja. - Warszawa : Wydawnictwo Agora, 2021. - 262, [2] strony : fotografie ; 22 cm.

Autor

Zbroja Aleksandra

Forma i typ

Książki Proza

Przynależność kulturowa

Literatura polska

Temat

Zbroja, Aleksandra Alkoholicy Alkoholizm w rodzinie Dorosłe dzieci alkoholików (DDA) Ojcowie i córki Rodzicielstwo Patologia społeczna

Gatunek

Powieść autobiograficzna

Wklepuję na fejsa komunikat, że to koniec, że umarł nagle i niezapowiedzianie, że nie miałam okazji poznać własnego ojca, ponieważ on wolał wódę. I jabole, i browary, i pewnie nawet denaturat, bo był uzależnionym typu menela, który zasrywa sobie nogawkę spodni, śmierdzi w autobusie i zalega na dworcach. Potem usuwam to o denaturacie oraz dworcach. Piszę, że ojciec zmarł nagle i że mi smutno. Po chwili dodaję: "Choć już wiele lat temu mi zabrały go demony plątające się po jego trzewiach i głowie. Nie znaliśmy się — spotykałam głównie tego z trzewi i głowy, który podpowiadał mu, co robić. Że poza wódką jest tylko strach, że nic nie warto. Żeby dał sobie spokój. Tato, przykro mi, że tak się stało. Dzięki Tobie uczę się współczuć. Może to taki ostatni prezent, od Ciebie dla mnie". Słowo "tato" kłuje w oczy, ale w całą resztę przez chwilę wierzę. Potem zostaje tylko to kłucie. "Tato", "papo", "papko", językowe narzędzia tortur.

aktualnie wypożyczona

1 placówka posiada w zbiorach tę pozycję. Rozwiń informację, by zobaczyć szczegóły.

Wypożyczalnia Skórzewo

Wszystkie egzemplarze są obecnie wypożyczone: sygn. 821.162.1-3 (1 egz.)